مدت زیادی است که شایعات مربوط به تلفن هوشمند جدید گوگل در فضای اینترنت منتشر می‌شود و با نزدیک شدن به زمان معرفی مدل پیکسل ۴، به‌طور طبیعی اخبار و شایعات پیرامون این مدل افزایش پیدا کرده است. تاکنون چندین تصویر و رندر موسوم به گوگل پیکسل ۴ انتشار یافته که طراحی و شکل ظاهری این مدل را آشکار می‌کند و حاشیه نسبتا ضخیم پیکسل ۴ موجب تعجب کارشناسان و طرفداران گوگل شده است. با وجود اینکه تمامی مدل‌های جدید دارای حاشیه بسیار باریک و نمایشگر بزرگی هستند، این حاشیه ضخی در پیکسل ۴ بی‌دلیل نیست. در ابتدا تصور می‌شد که این شرکت نتوانسته از نظر فناوری، حاشیه دور تلفن هوشمند خود را مانند تولیدات دیگر برندها کاهش دهد، اما با توجه به اطلاعات جدید، این حاشیه ضخیم، به‌دلیل یکی از جدیدترین و منحصر‌به‌فردترین فناوری‌‎های مورد استفاده در تلفن هوشمند به‌وجود آماده است.

ژست‌های حرکتی گوگل پیکسل ۴، تحولی بزرگ در دنیای فناوری

طبق تصاویری که از محافظ صفحه مدل پیکسل 4 منتشر شده، یک بریدگی بزرگ در کنار سنسور Face ID قرار دارد که محل قرارگیری ماژول رادار ژست‌های حرکتی گوگل است. این شرکت زمان زیادی است که برروی فناوری ژست‌های حرکتی خود کار می‌کند و حال برنامه دارد تا این فناوری را همراه با پیکسل ۴ معرفی و عرضه کند. این فناوری با نام "Motion Sens" همراه با تراشه اختصاصی گوگل با نام "سولی" در پیکسل ۴ قرار داده می‌شود.

با توجه به اطلاعات موجود، پروژه Motion Sens گوگل، شباهت زیادی به فناوری Multi ID ال‌جی دارد، شرکت ال‌جی در پرچمدار G8 ThinQ با استفاده از رادارهای سه‌بعدی و تشخیص حرکت دست انسان، ژست‌های حرکتی متنوعی را به پرچمدار خود اضافه کرد که البته نتیجه این کار نتوانست موجب افزایش فروش مدل G8 ThinQ یا رضایت کاربران از این ویژگی شود. عدم دقت کافی فناوری ال‌جی در تشخیص حرکات دست، مهم‌ترین دلیل استقبال پاین از این فناوری بود.

پایه و اساس کارکرد این فناوری مانند رادارهای بزرگ پروازی است که حرکت هواپیما‌ها را در آسمان تشخیص می‌دهد. در ابتدا فرکانس رادار تراشه سولی میان ۵۷ تا ۶۴ گیگاهرتز بود، به همین جهت کمیسیون ارتباطات آمریکا به دلیل بالا بودن فرکانس این رادار، اجازه استفاده از آن را در مدل‌های مختلف پیکسل منع کرد، در نسخه جدید این تراشه این فرکانس کاهش پیدا کرد و قانون ممنوعیت استفاده از این تراشه نیز لغو شد.

فناوری  Motion Sense چگونه کار می‌کند؟

گوگل ادعا می‌کند که این فناوری قادر است تا حرکات جزئی میلی‌متری را با سرعت بالا شناسایی و پردازش کند، تراشه سولی این‌کار را با انتشار امواج گسترده الکترومغناطیسی و ثبت بازخوردهای انجام می‌دهد، سپس سنسورها و و الگوریتم‌های نرم‌افزاری به صورت ترکیبی، انرژی پرتوهای بازگشت داده شده را ثبت می‌کند. با این کار زمان، نحوه حرکت، خصوصیت‌ها، سرعت، جهت، فاصله، پویایی و شکل ظاهری شیء یا همان دست انسان محاسبه شده و ژست حرکتی تشخیص داده می‌شود.

گوگل الگوریتم‌های نرم‌افزاری این فناوری را به حدی هوشمند ساخته که حرکات جزئی، لرزش‌ دست و یا شرایط نوری نتواند در تشخیص ژست حرکتی اختلال ایجاد کند، درواقع مقدار درصد خطا طبیعی انجام ژست حرکتی در الگوریتم نرم‌افزاری این فناوری تعریف شده تا با صحیح بودن بخش اعظمی از یک دستور حرکتی، موارد مشخص شده برای آن اجرا شود. به این ترتیب دقت این فناوری، نسبت به سنسور‌های سه‌بعدی که در تلفن‌های هوشمند استفاده می‌شود و عملکرد صحیح آن‌ها با شرایط نوری یا خط دید رابطه مستقیم دارد، بیشتر است.

آیا فناوری Motion Sense کاربرد دارد؟

طی سال‌های اخیر فناوری‌های تعاملی و شناخت رفتار انسان گوناگونی از سیستم تشخیص چهره در تلفن‌های هوشمند یا قفل‌های امنیتی تا سیستم تشخیص خواب‌آلودگی و عدم حرکت راننده در خودروها گرفته، برای افزایش امنیت و حفظ جان انسان‌ها تولید شده‌اند، اما استفاده از رادارهای تشخیص ژست‌های حرکتی با این دقت و گستردگی، فناوری نوینی محسوب می‌شود که می‌تواند انقلابی در نحوه استفاده از وسایل هوشمند و زندگی روزمره انسان‌ها ایجاد کند.

اما یکی از مشکلات این فناوری، استاندارد سازی ژست‌های حرکتی است، در حال حاضر در تمامی دنیا با استفاده از لمس گزینه‌ها برروی نمایشگر تلفن همراه، دستورات و برنامه‌های مورد نظر اجرا می‌شوند، اما اگر هر شرکتی بخواهد در محصولاتش از ژست‌های حرکتی به‌خصوصی استفاده کند، تنوع و تفاوت دستورات در تلفن‌های هوشمند مختلف باعث ایجاد سردرگمی و عدم کاربردی بودن این فناوری می‌شود. به طور مثال ژست حرکتی افزایش سطح صدا در محصولات سامسونگ به یک شکل و در محصولات هوآوی به شکل دیگر باشد، در این حالت با تعویض تلفن هوشمند خود، تطبیق با ژست‌های حرکتی جدید سخت خواهد شد. البته می‌توان ژست‌های حرکتی استانداردی را در سطح جهانی تعریف کرد اما نوع تصمیم‌گیری یا تبعیت تمامی شرکت‌ها از ژست‌های حرکتی استاندارد کار دشواری خواهد بود.

همچنین در هنگام کار با تلفن هوشمند برای افزایش سطح صدا یا اجرای یک برنامه با عناصر فیزیکی در ارتباط هستیم که دیده می‌شوند و کار با آن‌ها آسان‌تر است، اجرای ژست‌های حرکتی در فضای خالی مقابل تلفن هوشمند شاید برای همه خوشایند نباشد ویا پس از مدتی جذابیت خود را از دست بدهد. در هر صورت مشابه چنین سیستم هوشمندی در فیلم‌های هالیوودی دیده شده اما استفاده از آن در دنیای واقعی تجربه متفاوتی است. می‌توان گفت هر شخصی باید خود این سیستم را تجربه کند تا نظر واقعی عموم مردم در مورد نقاط قوت یا ضعف و کاربردهای آن مشخص شود.

دید گوگل برای تولید چنین فناوری استفاده آسان‌تر از وسایل هوشمند است، مدیران این شرکت اعتقاد دارند که وسایل روزمره زیادی به سیستم‌های هوشمند مجهز شده‌اند و هرروزه دستگاه‌های هوشمند بیشتری تولید و وارد بازار می‌شوند، به همین جهت می‌توان با ایجاد تعامل حرکتی جدید با دستگاه‌های هوشمند، دکمه‌ها، نمایشگرهای لمسی و به طور کلی عناصر فیزیکی را حذف کرد.

گوگل ماژول رادار  Motion Sense را در قسمت بالای تلفن در کنار سنسور دوبین سلفی و Face ID قرار داده است تا تمامی ژست‌های حرکتی به طور کامل شناسایی و اعمال شود. در حال حاضر نمی‌توان نظر قاطعی در مورد این فناوری داد و باید تا زمان معرفی مدل پیکسل ۴ و انجام آزمایش‌های مختلف این فناوری صبر کرد. شاید ویژگی Motion Sense گوگل آغازی بر پایان عصر تلفن‌های هوشمند لمسی باشد.